7 Şubat 2014 Cuma

Farazi

Sorun yok. Gerçekten sorun yok, telaş yapma bu kadar. Merak etme, hepsinin hayatına bir mucize gibi girdim. Asla sahip olmayı tahmin edemeyecekleri bir şey gibiydim ama aniden karşılarına çıktım. Senden önce de oldu bu. Alışacaksın fakat. İlk dönemleri bir kenara koyarsak, diğer her gün bir espri arayacaksın bende. Ve ben; ciddi esprilerimle uğraşırken kansere dönüşmüş biriyim. Mucizelerinin tarifi veya hayatının kahramanı olan bu adam aniden her şeyinizin sorumlusu hale gelicek. Suçlun olucam ama asla fakat asla gerçekten bir suç bulamayacaksın bana karşı. Asla elle tutulur bir şey olmayacak. Bu yüzden daha nefret edeceksin benden. Çünkü hep alışmışsın asıl haksızlığa uğrayanın sen olmasına ve karşıdakini haklı olarak suçlamaya. Suçlu olduğunu bile bile de affedip bırakamamaya da alışmışsın. Bunlar benleyken olmayacak ve beni suçlayamamak seni delirtecek. Çünkü sana öğretilmeyen bir şeyle karşı karşıya kalacaksın. Planlar yapacaksın bana karşı, beni diz çöktürmek için ama asla benle cümlelerle, hareketlerle ve tartışmayla bi şey kazanamayacağını deneyim edeceksin her defasında. Plandığın konuşma senin hatalarının seni yüzüne vurulmuş bir konuşma olarak sonlanınca seni daha delirtmekten başka bir şeye yaramayacak. Üzgünüm, gerçekten böyle olacağına emin olabilirsin.

Açıkçası hayatında nasıl bir noktada duracağımı bilmiyorum. Şimdi ve sonra. Benleyken ve bensiz. Özellikle bensizken ve benden sonrayken. Yine de bir sır veya tüyo verebilirim. N'aparsan yap hayatında çözemediğin ve kafanı karıştıran bir şey olarak kalıcam. Sen bir kadınsın ve bu seni deli eder. Üzgünüm tekrar senin adına. Bunu çözebilmek için neredeyse yapabileceğin hiçbir şey yok. Ciğerini bilirim ben senin diyebilirsin ama tek bildiğin yüzeysel hikayelerim. Garip, şu boktan ucube hayatımda anlatabileceğim bir çok hikaye olduğu için ve onca bilgiye sahip olduğum için o hikayelerin sonu neredeyse gelmez, gelmiyecek. Peki asıl ben kimim? Daha iyi bir soru sorayım. Hiç bana karşı beni sordun mu? Beni, hayallerimi, benden başka kimsenin dokunmadığı noktaları? Mmmm, hayır. Aslında hiç sormadın ve aslında hep bana bunları anlatıp durdun değil mi? Günden güne hiç sıkılmadan hem de. Seni dinleyen biri vardı sözünü kesmeden, anlattıklarına çok yerinde cevaplar veren, konuştuğunda seni iyi hissettiren biri. Sanırım kendinden asla bana sıra gelmedi ve sanırım hiç merak etmedin beni gerçek anlamda. Bunun için kalbimin kırıldığını düşünüyorsan çok iyi bildiğin gibi yanılıyorsun. Zaten benim hakkımda bir şey öğrenemeyecektin. Sebebi benim anlatmamam değil. Sebebi bunu duymaya, bilmeye ve görmeye hazır olmamanız, hak etmemeniz. Koyulmuş olan önemli olan o çizgiyi geçmemeniz. Şu içinden bana sen kimsin ki? diyebilirsin. Vaoouv, ilk defa beni sordun. Tebrikler.

Smooth criminal'lerin ve neredeyse senin bile sebebini anlayamadığın bahanelerin sonucunda benimle ilişkin kesilecektir. Bir müddet devam et. Akabinde çözemediğin bu kişiyle tekrar bir irtibat kuracaksın, kurmayı isteyeceksin. Bunu isteyen sen olacaksın. Hep olduğu gibi. Ah bu arada, bana benden sonra yaptıklarını benim sormadığım halde anlatmayı da unutma. Kusura bakmayın ama sen ve diğerleri; aptallık yapmanıza gerek yok. Burda benden bahsediyoruz. Uğursuzluğun can bulmuş, ete büründürülmüş haliyim ben. Yatağınızdan kalkıp tuvalete gitseniz bile hayatınız benden daha iyi gidiyordur. Tek durum her şeye rağmen benden daha iyi biri olamadığınız gerçeğidir.

Düşününce benle ilişki yaşamış birinin benden sonra ilişki yaşamamasını olanaksız görüyorum. Düşünsene dostum, nasıl olur? Benim tarafımdan zaman içinde bir birey haline gelmiş ve deneyimler kazanmış biri olarak dünyaya kazandırıldılar. Sahip oldukları tüm pislik tutumlarına rağmen. Artık kişilik sahibiler ve artık benden sonrası çoğu zaman onlar için çocuk oyuncağı. Ve baksana gerçekten de öyle davranıyorlar. Hey, gerçekler bazen kibir gibi gözükür. Umarım aradaki dengeyi anlayabilecek kültüre sahiptirler.

Bazılarınız bende bir gelecek görmedi ve uzaklaştılar. Bunun için sizi suçlayamam. 15 yaşımdan beri ben de görmüyorum ve ciddi anlamda bu durum 2 yıl uykumdan etti beni. Herkes karanlıktan korkar, ben göz kapaklarımı kapamaktan. Çünkü kapanmaya başladığında aklımda nelerin döndüğünü ve yattığım yerde bana panik ataklar türevlerine soktuğunu sizin de görmenizi isterdim. Siz; uzaklaşanlar. Sizi bunun için suçlayamam ama bulunduğum durumun suçlusu ben değilim. Bana düşen yüzdelik pay en fazla %15. Demek böyle olması gerekiyormuş, demek geleceksizlik yüzünden bırakılmam gerekiyormuş defalarca.

Suçlanıyorum, suistimal ediliyorum ve aşağılanıyorum. Fedakar ve anlayışlı olmama rağmen bencil oluyorum. Sorun değil sizinle bir işim yok, hiç olmayacakta. Sadece bir kaç kişi dışında. Yıllardır soyut bir şeyle uğraşıyorum. Tıpkı o şeyin benle 22 yıldır uğraştığı gibi. Benim işim bu. Bu lanet olasıca orospu çocuğunu aşıp istediklerimi başarabilmek. Çünkü başarı bir sıfat ve sıfatlar isteseler de nankör olamaz veya duygusallaşamazlar da.

Bir gün daha olgunlaşacağınız günü beklemiyorum. Sizinle ilgili hiçbir şeyi beklemiyorum. Hepiniz, her biriniz adet adet baştan sona tanıdığım ve hareketlerini yıllara yayarcasına tahmin ettiğim kişilersiniz. Her hikayeniz, her türlü haltınız bende. Benimle. Sizi tanıyorum. Bu yüzden bana asla oyun oynamayın. Çünkü böylece gözümde daha fazla aşşağılık orospunun teki oluyorsunuz. Yeni tanıştığınız çocuklara yapın bunu, yeni insanlara. Etkileyin onları. Ama asla bana değil.

Bir gün unutulacağımı ve bir gün artık benim için hiçbir şey hissetmeyeceğinizi biliyorum. Sizden tek bir isteğim var. Samimi olun.

Playlist: Nada - Gökyüzü

Hiç yorum yok: